غسل مس میت
اگر کسى بدن انسان مرده‌اى را که سرد شده و غسل میت داده نشده است، مس کند (یعنى جایى از بدن خود را به آن برساند) باید غسل مس میت کند، اعمّ از این که در حالت خواب مس کند یا در بیدارى، با اختیار مس کند یا بى‌اختیار.
اگر ناخن و استخوان او به ناخن و استخوان میت برسد، باید غسل کند.
براى مس مرده‌اى که تمام بدن او سرد نشده است (حتى اگر جایى را که سرد شده است، مس کند)، غسل واجب نیست.
اگر موى خود را به بدن میت برساند، یا بدن خود را به موى میت، یا موى خود را به موى میت برساند، غسل واجب نیست.
براى مس بچۀ مرده، حتى بچۀ سقط شده‌اى که چهار ماه آن تمام شده است، غسل مس میت واجب است.
بهتر است براى مس بچۀ سقط شده‌اى که از چهار ماه کمتر دارد، غسل کرد.
اگر بچۀ چهار ماهه مرده به دنیا بیاید، مادر او باید غسل مس میت کند، بلکه اگر از چهار ماه کمتر نیز داشته باشد، بهتر است مادر او غسل نماید.
بچه‌اى که بعد از مردن مادر به دنیا مى‌آید، وقتى بالغ شد، واجب است غسل مس میت کند.
اگر انسان، میتى را که سه غسل او کاملًا تمام شده است مس نماید، غسل بر او واجب نمى‌شود.
اگر انسان، قبل از پایان یافتن غسل سوم، جایى از بدن میت را مس کند، حتى اگر غسل سوم آن جا تمام شده باشد، باید غسل مس میت نماید.
براى مس استخوان، دندان و هر چیزى که از میت جدا شده و آن‌را غسل نداده‌اند، به جز مو باید غسل کرد.
غسل مس میت، مانند غسل جنابت انجام مى‌شود ولى کسى که غسل مس میت کرده، اگر بخواهد نماز بخواند باید وضو هم بگیرد.
اگر چند میت را مس کند، یا یک میت را چند بار مس نماید، یک غسل کافى است.
براى کسى که بعد از مس میت غسل نکرده است، توقف در مسجد، جماع و خواندن سوره‌هایى که سجدۀ واجب دارند، مانعى ندارد.
براى نماز و مانند آن باید غسل کند و وضو بگیرد.