ز شهر نهاوند چو گویم سخن / از آن شهر زیبای خوب کهن
ز قدمت و تاریخ که از مادها / از آن جنگجویان فریادها
ز هر امپراطور ساسانیان/ که از یزدگرد است نام ونشان
ز فرهنگ و از علم در آن دیار / به جا مانده است ز هر شهر یار
نگهدار اسلام از آئین آن / نترسند ز گردن کشان در جهان
ولایت مدارند و با قلب پاک / همه جان نثارند بر آب و خاک
ز کو ه ونباتات آن سرزمین / چنان است که گویا بهشت برین
سرابش زبان زد بود در جهان / ز گاماسیاب است تا از گیان
هوایش مناسب هم چون گل است / درختان زیبا چون سنبل است
ز باغات بسیار آن سرزمین / نهاوند را کرده عرش برین
گر از دانش و علم بگویم سخن / بخوانید تاریخ این انجمن
ز دانش پژوهان در این دیار / ز مردان با علم در روزگار
علی اکبر آن مرد عرفان و دین / از آشیخ محمد که او بی قرین
از آن عالمانی که در باستان / حکایت نمودند در داستان
شهید حیدری مرد روشن روان/ برومند و دانا و هم کاردان
گروه ابوذر آن مردان پاک / که جان داده در راه این آب و خاک
خروشید آنها تبرها به دست / بت شاه را با تبر چون شکست
بیاد از همان مردم قهرمان / زدند بر دهان سران در جهان
نهاوند از آن روز شد بت شکن / که طاغوت را با تبر در فکن
رحیم است از خطهی این دیار / نگهدارتان باد پروردگار
برنامه هایی که قابلیت اجرا در روستا دارند را در این بخش جمع خواهیم کرد .
امیدوارم که هر کس از اهالی روستا و یا غیر روستا ، که دلش برای هموطنان و هم کیشانش می تپه ، بتونه ما رو در این کار یاری کنه .
به امید روزی که یقین کنیم خانه ما میتونه مرکز تحولات بزرگ اطرافمون باشه .
شناسنامه حضرت صادق علیه السلام
اسم
: جعفر
لقبها : صادق- مصدق - محقق
- کاشف الحقایق - فاضل
- طاهر - قائم - منجی
- صابر
کنیه : ابوعبدالله - ابواسماعیل - ابوموسی
نام پدر
: حضرت امام محمد
باقر ( علیه السلام )
نام مادر
: فاطمه ( ام فروه
) دختر قاسم بن
محمد بن ابی
بکر
زمان تولد
: هفدهم ربیع الاول
سال 83 هجری
در روز جمعه
یا دوشنبه ( بنا
بر اختلاف ) در
هنگام طلوع فجر
مصادف با میلاد
حضرت رسول . بعضی
ولادت ایشان را
روز سه شنبه
هفتم رمضان و
سال ولادت ایشان
را نیز برخی
سال 80 هجری ذکر
کرده اند
.
محل تولد
: مدینه منوره
عمر شریفش
: 65 سال
مدت امامت
: 34 سال
زمان رحلت ( شهادت ) : 25 شوال سال
148 هجری درباره زمان
شهادت نیز گروهی
ماه شوال و
دسته ای دیگر
25 رجب را بیان
کردند .
قاتل : منصور دوانیقی بوسیله
زهر
محل دفن
: قبرستان بقیع
مختصری از زندگی
پس از
درگذشت پدر بزرگوارش
34 سال نیز دوره
امامت او بود
که در این
مدت "مکتب جعفرى"
را پایهریزى
فرمود و موجب
بازسازى و زنده
نگهداشتن شریعت محمدى ( ص
) گردید .
مطالب جذاب دیگر از جمله چند داستان کوتاه از زندگی امام صادق علیه السلام را در ادامه مطلب مطالعه نمایید
غسل مس میت
اگر کسى بدن انسان مردهاى را که سرد شده و غسل میت داده نشده است، مس کند (یعنى جایى از بدن خود را به آن برساند) باید غسل مس میت کند، اعمّ از این که در حالت خواب مس کند یا در بیدارى، با اختیار مس کند یا بىاختیار.
اگر ناخن و استخوان او به ناخن و استخوان میت برسد، باید غسل کند.
براى مس مردهاى که تمام بدن او سرد نشده است (حتى اگر جایى را که سرد شده است، مس کند)، غسل واجب نیست.
اگر موى خود را به بدن میت برساند، یا بدن خود را به موى میت، یا موى خود را به موى میت برساند، غسل واجب نیست.
براى مس بچۀ مرده، حتى بچۀ سقط شدهاى که چهار ماه آن تمام شده است، غسل مس میت واجب است.
بهتر است براى مس بچۀ سقط شدهاى که از چهار ماه کمتر دارد، غسل کرد.
اگر بچۀ چهار ماهه مرده به دنیا بیاید، مادر او باید غسل مس میت کند، بلکه اگر از چهار ماه کمتر نیز داشته باشد، بهتر است مادر او غسل نماید.
بچهاى که بعد از مردن مادر به دنیا مىآید، وقتى بالغ شد، واجب است غسل مس میت کند.
اگر انسان، میتى را که سه غسل او کاملًا تمام شده است مس نماید، غسل بر او واجب نمىشود.
اگر انسان، قبل از پایان یافتن غسل سوم، جایى از بدن میت را مس کند، حتى اگر غسل سوم آن جا تمام شده باشد، باید غسل مس میت نماید.
براى مس استخوان، دندان و هر چیزى که از میت جدا شده و آنرا غسل ندادهاند، به جز مو باید غسل کرد.
غسل مس میت، مانند غسل جنابت انجام مىشود ولى کسى که غسل مس میت کرده، اگر بخواهد نماز بخواند باید وضو هم بگیرد.
اگر چند میت را مس کند، یا یک میت را چند بار مس نماید، یک غسل کافى است.
براى کسى که بعد از مس میت غسل نکرده است، توقف در مسجد، جماع و خواندن سورههایى که سجدۀ واجب دارند، مانعى ندارد.
براى نماز و مانند آن باید غسل کند و وضو بگیرد.
نماز وحشت
مستحب است در شب اول قبر، دو رکعت نماز وحشت براى میت خوانده شود.
نحوۀ نماز وحشت: دو رکعت است که در رکعت اول آن پس از سورۀ حمد، یک مرتبه آیة الکرسى و در رکعت دوم پس از سورۀ حمد، ده مرتبه سورۀ انّا انزلناه خوانده شود و پس از سلام نماز گفته شود: اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ وَ ابْعَثْ ثَوابَها الى قَبْرِ فُلانٍ. به جاى کلمۀ فلان، اسم میت گفته شود.
نماز وحشت را در هر وقت از شب اول قبر مىشود خواند، ولى بهتر است در اول شب، بعد از نماز عشا خوانده شود
اگر بخواهند میت را به شهر دورى ببرند یا به هر دلیل، دفن او به تأخیر بیفتد، باید نماز وحشت را تا شب اول قبر او تأخیر بیندازند.
تشییع جنازه
عن رسول الله (ص) فی حدیث قال:
«من شَیَّعَ جنازةً فله بکلٍ خطوةٍ حتّی یرجع، مائةالف الف حسنة و یمحی عنه مائة الف الف سیّئةً و یرفع له مائةالف الف درجة. فان صلّی علیها یُشیِّعَهُ فی جنازته مائة الف الف ملک. کلُّهم یستغفرون له حتی یرجع. فان شهد دفنها وکلّ الله به الف ملک کلُّهم یستغفرون له: حتّی یبعث من قبره»
«رسول خدا (ص) فرمودهاند: کسی که جنازهای را تشییع کند هر قدمی که برمیدارد. تا زمانی که برگردد. صدهزار هزار حسنه خواهد داشت. و صد هزار هزار گناه از او محو میشود. و صد هزار هزار درجه نزد خدا بدست میآورد. و اگر بر میّت نماز هم بخواند موقع مرگش صد هزار هزار ملائکه او را تشییع میکنند. که همه آنها برای او استغفار میکنند و اگر در دفن میّت حاضر شود خداوند صد هزار هزار ملائک را مأمور میکند تا روز قیامت برای او طلب مغفرت کنند.»
آداب تشییع جنازه بسیار است که از آن جمله است:
کسى که جنازه را حمل مىکند، هنگام حمل جنازه بگوید «بسم اللّه و باللّه و صلى اللّه على محمد و آل محمد، اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات».
تشییعکننده در حال خشوع و تفکر باشد و چنین تصور کند که خود او را برداشته و مىبرند و او بازگشت به دنیا را خواهش کرده و اجابت شده است.
در حال تشییع پیاده باشد و سوار شدن در آن حال مکروه است، مگر آنکه معذور باشد.
بهتر است پشت سر جنازه حرکت کند اگر چه می تواند در یکى از دو طرف آن راه برود
خندیدن ، لهو و لعب و تند راه رفتن بطورى که منافى مدارات با میت باشد خصوصا دویدن، در تشییع جنازه مکروه است، و سزاوار است که تشییعکنندگان در راه رفتن میانهروى نمایند. و به جز چراغ، آتش بردن پشت سر جنازه بلکه برداشتن هرگونه روشنائى در حال تشییع در شب، مکروه است .
احکام حنوط
واجب است پس از غسل، هفت موضع از میت حنوط شود.
دستور حنوط: بر پیشانى، کف دستان، سر زانوها، و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او کافور مالیده مىشود.
مستحب است بر سر بینى میت نیز کافور مالیده شود.
کافور باید ساییده شود و تازه باشد. اگر عطر کافور در اثر کهنه بودن، از بین رفته باشد، کافى نیست.
در حنوط میت، مراعات ترتیب بین اعضاى سجود لازم نیست، اگر چه مستحب آن است که اول کافور را به پیشانى میت بمالند.
بهتر است که میت، قبل از کفن کردن، حنوط شود، اگرچه حنوط در بین کفن کردن و پس از آن نیز مانعى ندارد.
مستحب است مقدارى تربت حضرت سیّد الشهداء علیه السلام، باکافور مخلوط شود که در این صورت رعایت دو امر ضرورى است:
الف) یکى این که از آن کافور که با تربت سیدالشهدا علیه السلام مخلوط شده است به جاهایى که بىاحترامى مىشود، مالیده نشود مثل نوک انگشتان بزرگ پا و فقط باید کافور خالص به آنجا بمالند.
ب) دیگر این که نباید تربت به قدرى زیاد باشد که وقتى با کافور مخلوط شود، دیگر به آن کافور گفته نشود.